Twee Sfinxen met geraffineerde kapsels, elegante colliers, diamanten oorbellen en bloem-guirlandes gekruist over hun borst, rusten op hun originele voetstuk. De fabelachtig gedetailleerde creaturen, half mens – half leeuw, zijn bedekt met prachtige sjabrakken versierd met Rococo ornamenten. De gekrulde staarten zijn indrukwekkend in hun uitwerking.
Deze twee duidelijk vrouwelijke creaturen, in het Frans ‘Sphinges’, zijn decoratie-stukken voor de tuin van een onbekend Frans Château geweest. De opdrachtgever was hoogstwaarschijnlijk Royalist, omdat een van de Sfinxen een halsketting draagt met een medaillon met een zon als hommage aan de Zonnekoning.
In de kunsthistorie heeft een Sfinx tenminste een leeuwenlichaam en het hoofd van een mens. De Egyptische Sfinx is typisch afgebeeld als een man. Volgens de Griekse overlevering is de Sfinx echter vrouwelijk. Sfinxen werden in beide culturen gezien als tempelwachters, vaak gepositioneerd aan beide zijden van de tempelingang. Ze worden over het algemeen geassocieerd met Heilige plaatsen zoals Graftombes en Tempels.
De Sfinx als ornament werd in Frankrijk geïntroduceerd via Italië. François I liet de trappen van de Cour de la Fontaine bij het Château de Fontainebleau versieren met een paar Sfinxen, die echter tijdens de Franse Revolutie verloren zijn gegaan. De Franse Renaissance Sfinxen waren zeer maniëristische herlevingen van oude Griekse en Egyptische voorbeelden.
De meest bekende Sfinxen zijn het paar van Houzeau en Lerambert in het park van Versailles uit 1667-1668, met de bronzen Putti van Duval op hun rug. In de loop van de achttiende eeuw wordt de Sfinx in Franse stijl een belangrijk element van de aankleding van Europese kasteelparken.
Dit paar Sfinxen werd gemaakt in of nabij de Elzas uit Elzasser zandsteen. Ze tonen een ongekend niveau van vakmanschap en kwaliteit en een weergaloze schoonheid. Ze zijn vergelijkbaar met het paar Sfinxen dat de Jardin de l’Orangerie in Straatsburg bewaakt. Dit Straatsburgse paar werd oorspronkelijk gemaakt rond 1745 voor het paleis van de Koninklijke Preator Klinglin in Illkirch-Grafenstaden. Het paar werd in 1910 verplaatst naar de Orangerie.
