Het René Magritte Museum bevindt zich in het huis waar de Belgische surrealist vierentwintig jaar leefde en werkte. Het museum toont op het gelijkvloers het appartement dat de schilder van 1930 tot 1954 met zijn vrouw Georgette betrok, alsook een biografische expositie die aan de schilder gewijd is.
**Magritte in de Esseghemstraat: 1930-1954**
Hoewel hij afkomstig was van Henegouwen, verbleef Magritte het grootste deel van zijn leven in Brussel, waar hij van 1922 tot zijn dood in 1967 niet minder dan zeven verblijfplaatsen had. De periode die hij in de Esseghemstraat doorbracht, het enige adres dat toegankelijk is voor het publiek, is de meest boeiende om de kunstenaar te leren kennen. Wanneer hij zich op 31 jaar met zijn vrouw Georgette in deze woning installeert, wordt hij gewaardeerd en gesteund door enkele zeldzame ingewijden en moet hij zich, naast zijn schilderwerk, ook toeleggen op publicitaire activiteiten. Vierentwintig jaar later is het een geconsacreerde kunstenaar die dit adres verlaat, en die weldra een echte beroemdheid zal worden. Ondertussen zal hij in de Esseghemstraat bijna de helft van zijn oeuvre gerealiseerd hebben, met de steun van zijn surrealistische bondgenoten, die van het huis hun hoofdkwartier gemaakt hebben. Gedurende die jaren zal Magritte zich wijden aan onuitgegeven experimenten met vorm en kleur, welke zijn "Vache periode" en zijn "Renoir periode" kenmerken, en zal hij tijdschriften ontwerpen zoals "La carte d'après nature". Nog in de Esseghemstraat zal hij een aantal van zijn meesterwerken realiseren zoals "L'empire des lumières", "La condition humaine" en "La durée poignardée".
**De achtergronden van een oeuvre**
Het interieur, dat nauwkeurig gerestaureerd werd, reveleert de schilder via discrete toetsen. Enkel het elektrische blauw op de salonmuren, de bloedrode meubels in de slaapkamer en een tekst-tapijt aan de voet van het bed (waarop een gedicht van Nougé ons herinnert aan de nabijheid van de droom in het dagelijks leven) verstoren het kleinburgelijke aspect van het ensemble. De schildersezel in de smalle en weinig verlichte eetkamer, verwijst naar een schilder die zijn leven lang de voorkeur gaf aan het huiselijk comfort boven de folklore van het "artiestenleven". Als hij toch een atelier heeft aan de achterzijde van de tuin, dan is het om er publiciteitswerken te realiseren of om er, zoals in zijn mansarde, de resten van zijn dagelijks bestaan te bewaren. Bij Magritte kan, zoals we ondertussen weten, uiterlijke schijn bedrieglijk zijn.
**Een biografisch museum**
Voorbij de woonruimte toont een permanente expositie, verdeeld over twee verdiepingen, meer dan 400 originele documenten in een biografisch parcours. De voornaamste fasen uit het leven van Magritte worden er geëvoceerd door middel van erg verscheiden documenten: lievelingsvoorwerpen, surrealistische tijdschriften, publiciteitsaffiches, brieven, enz. Bovendien wordt het parcours verrijkt met een dertigtal tekeningen, gouaches en schilderijen waaronder "Olympia", "La lampe d'Aladin" en "Lola de Valence", een van de meest geslaagde werken uit de "Vache periode". Het museum wijdt tenslotte ook een zaaltje aan andere surrealisten zoals Mesens, Mariën, Paul Delvaux, Rachel Baes, enz.
