Landschap met paard, stier, koeien ooievaars en eenden onder dreigende onweerslucht

Henriëtte Ronner-Knip (Amsterdam, 31 mei 1821 - Elsene, 28 februari 1909) was een Nederlands-Belgisch kunstschilderes gespecialiseerd in romantische dierschilderingen. Ze is vooral bekend door haar schilderijen van katten, die erg geliefd waren aan het eind van de 19e eeuw. Henriëtte Knip werd geboren in een kunstzinnige familie en kreeg haar eerste lessen van haar vader, Josephus Augustus Knip. Zijn vader, dus Henriëtte grootvader, Nicolaas (1741-1808) was ook een kunstenaar. Enkele bronnen noemen dat Pauline Rifer De Courcelles, een schilderes van vogels, haar moeder was, maar toen Henriëtte werd geboren woonde Josephus Augustus Knip met zijn maîtresse Cornelia van Leeuwen (1790-1848) samen die ook als Henriëtte's moeder wordt genoemd. 

De familie verhuisde vaak voor het werk van Josephus. In 1840 vestigden ze zich in Berlicum en tegen die tijd was Henriëtte verantwoordelijk geworden voor de gezinsfinanciën en wettelijke verplichtingen. In 1835 is ze serieus begonnen met schilderen en was ze een deelneemster aan de Tentoonstelling van Levende Meesters in 1838.

Na het overlijden van Cornelia in 1848 verhuisde Henriëtte naar Amsterdam waar zij boerderijen, dieren en bossen schilderde in de natuur. Eerst in waterverf en later in olieverf. In hetzelfde jaar werd zij toegelaten als eerste vrouw als een "actief lid" aan Arti et Emicitae. In 1850 trouwde ze met Feico Ronner (1819-1883) waarna zij verhuisden naar Brussel. Hij was vaak ziek en kon dus niet vaak werken, waarop hij de manager van Henriëtte werd. Ondertussen had Henriëtte haar onderwerp beperkt tot slechts honden en katten. Na 1870 schilderde ze haar meest bekende werken met langharigde katten in een bourgeois inteireur. Ze bleef ook honden schilderen, voornamelijk de schoothonden  van Marie Henriette van Oostenrijk en Princes Marie von Hohenzollern-Sigmaringen.

In latere jaren bezat Henriëtte een huis met een grote tuin waar zij jachthonden, katten en een papegaai hield. Zij gebruikte hen als model, observeerde hen en maakte papieren beelden van hen in de gewenste houding. In 1887 werd ze beloond met de  Leopoldsorde en in 1901 werd zij lid van Orde van Oranje-Nassau.