De bespanning, die in de Italiaanse bandera-techniek geborduurd is, bestaat uit een aantal voorstellingen die als eilandjes in onregelmatige lijnen over het vlak verdeeld zijn en geen verband houden met elkaar. De ruimte tussen de voorstellingen is losjes opgevuld met blad- en bloemtakken, insecten en vogels. De onderste rij toont planten, bloemen en enkele dieren: een slang, een vogel en een ever.
Daarboven links een scène van een wolf en een zittende leeuw. Daarnaast een geknielde man met een tulband die een bloem in zijn linkerhand heeft. Rechts zien we een man en een vrouw onder een parasol bij een boom met vruchten.
De rij daarboven laat van links naar rechts zien: een boom met een wolf met daaronder een zittende man met een tulband. Naast de man een lage balustrade; daarop een plant die hij vastpakt. In het midden een zittende vrouw met een lotusachtig aureool dat op haar uitgespreide armen rust. Boven haar vliegt een kraanvogel. Rechts sluit een man met een hert voor een boom deze bovenste rij voorstellingen af. Links en rechts kadert een brede wollen band met geometrische motieven het geheel van de voorstellingen in.
Bandera-borduurwerk typeert zich door vrije steken, gemaakt op een speciale stof genaamd bandera-stof, die in de 18e eeuw aan de Piemontese hoven werd gebruikt. Het borduurwerk wordt voornamelijk gemaakt met stamsteek en zijn varianten, maar sommige delen kunnen ook met een losse steek of platte steek worden gemaakt.
Traditionele onderwerpen van bandera-borduurwerk zijn florale composities, vooral van tulpen, meestal omgeven door lijsten. Dit soort borduurwerk werd namelijk vooral gebruikt voor het versieren van spreien, stoelhoezen en andere inrichtingselementen in statige huizen.
Bandera-stoffen werden verfraaid met borduurwerk vanaf het begin van de 18e eeuw, in de tijd dat de tweede koninklijke madame, Maria Giovanna Battista van Savoye-Nemours, na de dood van haar echtgenoot Carlo Emanuele II, de troon besteeg. De oorsprong van dit soort borduurwerk lijkt echter ouder: soortgelijke steken en onderwerpen waren in feite al lang wijdverspreid in de Anatolische kunst en schijnen in Piemonte te zijn geïmporteerd ten tijde van Anna van Cyprus, in de 15e eeuw. De bandera verspreidde zich vooral in het westelijke deel van Piemonte, tussen de gebieden Turijn, Cuneo en Chierese, maar ook in het Asti-gebied en het Alessandria-gebied. De evolutie ervan is terug te vinden in de bekleding en verfraaiing van meubilair en stoffering, soms zelfs muren, bedekt met stoffen.
In de 19e eeuw verspreidde bandera-borduurwerk zich onder de Turijnse aristocratie en verspreidden de eerste scholen en werkplaatsen zich, vooral dankzij de inzet van Sofia Cacherano di Bricherasio, die dit soort borduurwerk naar de Wereldtentoonstelling van 1906 in Milaan bracht.
Een stilistisch vergelijkbaar borduurwerk is te vinden in de zogenoemde Sala Bandera in het Museo di Arti Decorative Accorsi Ometto in Turijn.
Site by Artimin
