Een uitgesproken elegante hoekkast met een sober silhouet en zeer rijkelijk ingelegde decoratie. Het kwartronde front van de kast is versierd met een fijn netvormige parqueterie van bloemetjes en dwarsverbindingen in cartouches op een donkere ondergrond, die de basis van het decoratieschema vormt, en het geheel een zeer strak en uitgebalanceerd karakter geeft. Dit decor wordt gebruikt op de zijstijlen en de middenstijl, alsmede op het fronton. Dit decor wordt onderbroken door de twee boven- en twee onderdeuren, welke ingelegd zijn met een lichter getint geometrisch overhoeks geplaatst decor van gestapelde kubussen, omrand door een kader met Griekse meanders van bois teinté in de hoeken. Binnen deze kubusvlakken bevinden zich zeer fijn ingelegde medaillons in de vorm van een groengetinte golvenrand met bloemetjes, waarbinnen zich in de bovenkastdeuren nonchalant samengestelde muziekinstrumenten bevinden, en in de onderkastdeuren een urn met een veldboeket. De kast wordt aan de bovenkant bekroond door een strakke concave lijst. De kast wordt aan de voorzijde gedragen door drie rechte poten welke de midden- en zijstijlen ogenschijnlijk verlengen en zo bijdragen aan het sterke en slanke voorkomen van de kast.
De combinatie van dit zeer uitgesproken en gewaagde decor met het sterke en strakke silhouet van de kast, kan met overtuiging worden toegeschreven aan de hand van Matthijs Horrix.
Matthijs Horrix
Mathijs Horrix kwam hoogstwaarschijnlijk rond 1761 naar Den Haag en trad in mei 1764 toe tot het gilde van kabinetwerkers in die stad. Hij was in januari 1764 als burger van Den Haag geregistreerd en trouwde datzelfde jaar met de Haagse Elisabeth de la Fosse. Het echtpaar woonde aan de Spuistraat waar ook het atelier van Horrix was gevestigd. Dat atelier ontwikkelde zich vanaf ca. 1770 tot een omvangrijke en veelzijdige werkplaats. Horrix trad in 1771 toe tot het Pietersstoelgilde en was behalve Meester Kabinetmaker ook “Spaanse stoelenmakers Baas”. Bovendien werd Horrix’ medewerker Willem Corbaz in 1771 als “behanger” ingeschreven in het Pietersstoelgilde, zodat men ook beklede stoelen kon leveren.
In feite kon Horrix vanaf dat moment alle meubels vervaardigen die voor de inrichting van een huis nodig waren. Iets waarvan men aan het Stadhouderlijk Hof en in hofkringen gretig gebruik maakte, temeer daar Horrix “volgens de nieuwste smaak te Parys” werkte. Daarvan getuigt ook de naam van zijn bedrijf: “In de Commode van Paris”.
In 1809 stierf Matthijs Horrix, hij werd opgevolgd door zijn neef Pieter Paulus Horrix (1767-1840) die al vanaf 1794 in het atelier van zijn oom werkzaam was.
Literatuur:
R.J. Baarsen, “ ‘In de commode van Parijs tot Den Haag’, Matthijs Horrix (1735-1809), een meubelmaker in Den Haag in de tweede helft van de achttiende eeuw”, in Oud Holland 107, nr. 1, 1993, pp. 161-256.
Site by Artimin
