Een ensemble van vier fauteuils en twee bergères met een decoratieve zijden bekleding. De stoelen in neoklassieke stijl zijn uitgevoerd in massief mahonie en mahonie-fineer. De voorstijlen van de stoelen zijn uitgevoerd met klauwpoten en aan de bovenzijde gesneden kattenkoppen. De achterpoten lopen lichtelijk naar buiten. De achterstijlen zijn gedecoreerd met cannelures en, aan de bovenzijde, gesculpteerde ornamenten in de vorm van schelpen. De vorm van de regels is rechthoekig en eenvoudig.
Empire
In vergelijking met eerdere stromingen is de Neoklassisistische stijl eenvoudiger en meer rechthoekig van uitvoering. Ook de bronzen ornamentering is minder uitbundig. Tijdens het “Directoire” in de eerste jaren van de Franse Revolutie vereenvoudigen de ontwerpen van meubels. De modellen en decoraties zijn geïnspireerd op de klassieke oudheid. Een sterk stempel wordt gedrukt door Charles Percier (1764 – 1838) en Pierre-François-Léonard Fontaine (1762 – 1853) in wiens werk de later Empire stijl reeds doorklinkt. Ook het werk van Jacques-Louis David (1748 – 1825) is van grote invloed op de toegepaste kunst van het Directoire en vervolgens de Empire stijl.
Wanneer Napoléon aan de macht komt drukt hij een onmiskenbaar stempel op de stijl waarin huizen worden ingericht en gedecoreerd. Omstreeks 1803 ontwikkeld de Empirestijl zich met een voorliefde voor massieve en imponerende elementen. Ook de militaire campagnes van de keizer, vooral die naar Egypte, dienen als inspiratie. Wanneer in 1806 de Britse Blokkade een feit wordt, stagneert de aanvoer van exotische houtsoorten en worden meubelmakers gedwongen om vaker inlandse houtsoorten te verwerken. De favoriete houtsoort blijft echter mahonie. De stijl wordt gekenmerkt door strenge rechte lijnen en orthogonale symmetrische ontwerpen. Slechts zelden wordt nog marqueterie toegepast. Voor de decoraties kiest men vooral voor sfinxen, katachtigen, dolfijnen, zwanen, bijen en “Renommées” – gevleugelde mythische figuren – die de Empirestijl een onmiskenbaar karakter geven.
De Jacob-dynastie
Gedurende een periode van ruim tachtig jaar produceerden vier generaties van de familie Jacob stoelen en meubilair van een uitmuntende kwaliteit. De onderneming werd gevestigd in Parijs in 1765 door George Jacob (1739 – 1814) nadat hij “maître menuisier” werd. Toen George zich terugtrok uit de onderneming in 1796, namen twee van zijn zonen, Georges II en François-Honoré-Georges, zijn onderneming over. In 1803 overlijdt Georges II en ziet Georges I zich gedwongen terug te keren in het familiebedrijf. De onderneming groeit uit tot het grootste meubelatelier in het Parijs van de Napoleontische periode. Later, in 1825, neemt de kleinzoon van Georges I, George-Alphonse Jacob-Desmalter de onderneming over die zal blijven bestaan tot aan de regeerperiode van Louis-Philippe. In 1847 beeindigd George-Alphonse de onderneming om zich daarna te wijden aan de architectuur.
De gebroeders George II Jacob (1768-1803) en François-Honoré-Georges Jacob-Desmalter (1770-1841) gaven gedurende de periode 1796-1825 leiding aan de meest succesvolle en invloedrijke meubelwerkplaats van Parijs. Terwijl Georges I voornamelijk zitmeubilair (menuisierie) in Neoklassieke stijl vervaardigde, maakten zijn zonen, eenmaal bevrijd van de beperkingen van het gildestelsel, ook allerlei grotere meubels (ébénisterie) van hoge kwaliteit die zeer in de smaak vielen.
Afmetingen:
Fauteuils; hoogte 96 cm; breedte 67 cm; diepte 67 cm.
Bergères; hoogte 96 cm; breedte 75 cm; diepte 75 cm.
Literatuur:
Michel Beurdeley, Jacob et son Temps, Saint-Remy-en-l’Eau, 2002
Denise Ledoux-Lebard, Le Mobilier Français du XIXieme Siècle, Paris, 1989
