Paar Franse Louis XVI consoles dessertes

Een paar consoles dessertes, uitgevoerd in mahoniefineer en afgedekt met Carrara-marmeren bladen. De consoles staat op vier hoge ranke poten welke onderbroken worden door een etagère welke afgezet is met een verguld bronzen band aan de voorzijde, en rondom met een galerijrand. Ter hoogte van de etagère zijn de huizen versierd met vierkante vuurverguld bronzen rozetten. Hierboven zijn de staanders gecanneleerd en lopen iets taps toe naar boven waar ze overgaan in de huizen die dienen als zijstijlen van de lade. De huizen zijn versierd met verguld bronzen appliques. De tussenliggende lade wordt qua vorm versterkt door een rechthoekige parelrand. Hierbinnen bevinden zich twee ronde ladetrekkers met ringen, en daartussen de slotplaat met strikken en guirlandes.
De beide afgeronde zijden van de consoles zijn uitgerust met faux laden die dezelfde decoratie dragen als de lade aan de voorzijde. De consoles worden aan de bovenkant afgedekt door een Carrara-marmeren plaat welke gesierd is met een galerijrand.

De console desserte ontwikkelde zich onder Lodewijk XVI met het verschijnen van de eetkamertafel. Tot die tijd werden de maaltijden genuttigd op tafels die daarna werden weggehaald. Toen de tafel verscheen als een vast meubelstuk, verspreidden de meubels zich eromheen om de indeling van de kamer te voltooien.

De console desserte is als meubeltype de laatste stap in de ontwikkeling van 18e eeuwse Franse buffetten die voortkwamen uit het “buffet bas” of “meuble à hauteur d’appui”, een meubel met deuren en met één of meer laden. Een daaropvolgende stap in die ontwikkeling was de “commode à l’anglaise”; een meubel dat deuren had en afgeronde zijkanten met open étagères waarop men prachtig porselein, zilver of kristal te pronk stelde.

In de jaren ’80 van de 18e eeuw verloren deze commodes à l’anglaise hun deuren en zij-étagères en kregen een geheel open front met een pronkplank tussen de poten. Deze meubels hadden in eerste instantie nog wel een gesloten achterkant, maar ook die verdween in de volgende ontwikkelingsfase. Dat resulteerde in het elegante meubeltype dat we console desserte noemen. Die naam kreeg het vanwege het frequente gebruik in eetkamers, waar men er het dessert op zette, terwijl de onderste plank nog altijd diende voor het pronken met porselein of zilver. Gewoonlijk werden deze meubels in paren vervaardigd, maar tegenwoordig zijn veel pendanten uit elkaar geraakt.

De consoles dragen het stempel van Victor Jean Gabriel Chavigneau (1746-1806). Over hem is weinig bekend. Hij werd toegelaten tot het meubelmakersgilde op 23 januari 1787 en had een werkplaats aan de Rue de Charonne. Hij begon zijn carrière als vrije meubelmaker en werkte in deze periode voor andere ébénisten, waaronder Guillaume Beneman (1750 – na 1811). Zijn werk bestaat uit simpel en strakke meubelen, vaak uitgevoerd in mahonie of fruithout, en kenmerken zich door hun met zorg uitgevoerde sobere ontwerpen.

Beide consoles dragen een inventarismerk in de vorm van twee ruggelings geplaatste C’s of G’s, gevolgd door een inventarisnummer 153. Tot op heden is dit merk niet geïdentificeerd.