Aangeboden door Kollenburg Antiquairs BV
Een bureau plat met een licht glooiende gewelfde vorm van zowel poten en fries als de contouren van het blad. De welvingen worden benadrukt door het vuurverguld bronzen beslag dat het silhouet kracht bijzet en de vorm beschermt.
Het bureau heeft drie laden in het fries aan de schrijfkant; de andere kant is voorzien van drie schijnladen. Ook aan de zijkanten worden de vormen van de lades gerepeteerd als geparqueteerde velden. Alle velden zijn recht van boven en gewelfd aan de onderkant waar zij de lijn van het fries volgen. De velden zijn gedecoreerd met parqueterie. Rondom de laden en faux laden zijn de vlakken, doorlopend naar de poten, gedecoreerd met een diagonaal lijnenspel van violethout.
Het vuurverguld bronzen beslag op dit bureau plat bestaat uit een zestal ladetrekkers met een fraaie asymmetrische vorm. Op iedere lade bevindt zich ook een sleutelplaat. Tussen de laden en de schijnladen bevinden zich vuurverguld bronzen ornamenten, opgebouwd uit acanthusbladvoluten, om de lijn van de gewelfde velden te benadrukken. Het hoekbeslag bestaat uit opengewerkte voluten en acanthusblad. Ook de zijvlakken zijn versierd met bronzen beslag tussen de geparqueteerde velden. Het schrijfblad, dat een licht glooiende vorm heeft, wordt omgeven door een geprofileerde vuurverguld bronzen lijst met floraal hoekbeslag en daarbinnen een violethouten passe-partout die het schrijfblad omsluit.
Een bureau plat was bedoeld om midden in een kamer te zetten, om aan te werken, maar ook om gezeten aan het bureau gasten te ontvangen. Op deze manier konden er zaken gedaan worden en konden beiden partijen aan het blad schrijven. Omdat het bureau midden in de kamer stond, moest het aan alle zijden fraai afgewerkt en gedecoreerd zijn. Dit in tegenstelling tot de bureaus die tegen de wand stonden en die aan de achterkant geen enkele vorm van afwerking behoefden.
Pierre II Migeon (1701-1758) behoorde tot één van de belangrijkste Parijse protestantse families van ébénistes. Zijn vader Pierre Migeon I (geboren omstreeks 1670) vestigde een bloeiend bedrijf met een koninklijke en aristocratische klantenkring. De carrière van Pierre Migeon II begon rond 1726, maar hij werd nooit als maître-ébéniste geregistreerd. Dit kwam waarschijnlijk doordat hij een streng calvinist was, waardoor hij geen lid van een gilde kon worden, behalve met speciale dispensatie. We weten echter dat hij in 1739 al gevestigd was als hoofd van de werkplaats en het meubelimperium van zijn vader aan de Rue de Charenton in de Faubourg Saint-Antoine. Het logboek van de firma uit de periode 1730-1736 weerspiegelt een buitengewoon welvarende onderneming wiens klantenkring onder meer bestond uit de hertogin-weduwe de Bourbon, de hertog van Orleans, de zoon van de regent, en de hertogin de Rohan.
Migeon werkte zowel als ébéniste als ook als handelaar, wat een verklaring is voor het grote aantal stukken dat zijn merkteken draagt. Hij werd toegeleverd door de allerbeste vakmensen van zijn tijd, zoals Boudin, Dautriche, R.V.L.C., Duval, Criaerd, Bircklé, Macret, Topino en anderen. Ondanks het grote aantal leveranciers delen stukken met het stempel van Migeon een opvallende stilistische uniformiteit. Zijn ontwerpen waren ingetogen en nooit overdreven rococo, hoewel zijn werk een voorkeur vertoonde voor kronkelige vormen en soms zware vormen zoals zijn commodes en tombeaux en lage secretaires. Zijn fineer had de neiging om geometrische patronen te vertonen, vaak met donkere houtsoorten zoals violethout of rozenhout, en ook vaak met bloemige decoratieve cartouches. Hij was waarschijnlijk de eerste ébéniste die mahonie fineer gebruikte. Onder de specialiteiten van Pierre II's Migeon waren secretaires, commodes, schrijftafels en kleine stukken met uitgebreide uitrusting zoals luxe waterclosets, geleverd aan de dames van het hof en Madame de Pompadour.
Vanaf 1740 bevoorraadde het huis Migeon het hof via de kantoren van de Menus Plaisirs en leverde hij ook verschillende functionele stukken aan de Garde-Meuble Royal, die verantwoordelijk was voor de inrichting van de koninklijke paleizen. Na het plotselinge overlijden van Pierre II zette zijn zoon Pierre Migeon III (1733-75, maître 1761) de bloeiende zaak voort tot aan zijn dood. Daarna werd het bedrijf tot ongeveer 1785 voortgezet door diens weduwe. Het werk van alle leden van de familie is van de allerhoogste kwaliteit. Werken van Pierre Migeon II zijn te zien in de Musées des Arts Décoratifs, du Louvre, Petit Palais en de Carnavalet in Parijs, in de Châteaux de Fontainebleau en Champs-sur-Marne, evenals in het Musée des Arts Décoratifs in Lyon en in Beauvais. Zijn werk wordt ook gewaardeerd in de collecties van het Victoria & Albert Museum en Wallace Collection, evenals in Waddesdon Manor, de National Gallery of Art, Washington en het Residenzmuseum, München.
Site by Artimin
