Het uurwerk heeft een achtdaags gaandwerk met ankergang. Het slagwerk op sluitschijf slaat op de hele uren voluit en op de halve uren enkel. De wijzerplaat is gesigneerd Laurent à Paris en heeft een centrale datumaanduiding. De uren zijn aangeduid met Romeinse cijfers en de minuten met Arabische cijfers.
Het uurwerk is centraal geplaatst in de compositie van de klok. Rechts op het klokhuis zit een elegante vrouwelijke figuur, gekleed in antieke gewaden terwijl zij de harp bespeelt. Haar bladmuziek is geplaatst op een driepotige gueridon, en zij kijkt over haar schouder naar Amor die een perkament vasthoudt met de woorden "Bouton de rose", ofwel rozenknop. Zijn boog en een brandende fakkel liggen naast hem op een tabouret met leeuwenpoten. Onder de wijzerplaat hangt een uitbundige draperie. De gehele compositie is geplaatst op een basement van groen marmer, welke versierd is met verguld bronzen appliques refererend aan het verhaal van de compositie. Het marmeren blok wordt gedragen door zes sierlijke pootjes versierd met afhangende druiventrossen met daaronder een verguld bronzen basisplaat op afgeplatte bolpootjes.
Het ongebruikelijke ontwerp van deze klok is geïnspireerd op een gedicht getiteld "Bouton de rose", van Constance-Marie de Théis, prinses de Salm-Dyck (1767-1845). Het gedicht, gepubliceerd in 1785 in de Almanach des Grâces, werd beroemd aan het einde van de 18e eeuw, toen het op muziek werd gezet door de componist Louis-Barthélémy Pradher (1782-1843). De populaire zanger Pierre-Jean Garat (1762-1823) zong het in modieuze salons en droeg het op aan de schoonheid van Josephine, de vrouw van de toekomstige keizer Napoleon.
De klok kan toegeschreven worden aan Pierre-Philippe Thomire.
Pierre-Philippe Thomire (1751-1843) was een van de beroemdste bronsgieters en ciseleurs tijdens het Franse Keizerrijk. Hoewel Thomire was opgeleid als beeldhouwer koos hij, net als zijn vader, voor het meer lucratieve vak van bronsgieter. Hij groeide uit tot de meest toonaangevende brons kunstenaar van de achttiende eeuw.
Thomire volgde zijn opleiding in het atelier van Gouthière en vestigde daarna zijn eigen onderneming die bronzen ornamenten voor meubels vervaardigde. Later werd Thomire assistent van Duplessis, die directeur was van de Manufacture de Sèvres. Na de dood van Duplessis in 1783, richtte Thomire zich opnieuw op het brons gieten en leverde de verguld bronzen monturen voor porselein. In 1809 werd Thomire benoemd tot ‘Ciseleur de l’Empereur’.
Hoewel over de exacte identiteit van Laurent à Paris, die het het uurwerk heeft gemaakt, niet veel bekend is, gaat het hier waarschijnlijk om dezelfde Parijse klokkenmaker die als jurylid verantwoordelijk was voor het beslissen over zaken met betrekking tot een nieuw Republikeins tijdsysteem in 1794. Ook is de naam van Laurent à Paris bekend als maker van verschillende skeletklokken die decimale tijd weergeven.
Site by Artimin
